Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
YİNE BÜYÜK BİR BEĞENİYLE OKUDUĞUM FARKLI VE ÖZEL ESER...TAM PUAN.YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
Geceler zalim, geceler kalleş, ama yine de geceleri bekleriz hep nedense, sevgiler gecelerde yaşanıyor belki en güzel. yüreğinize sağlık.
Yürek anlatmış, kalem yazmış mükemmel bir çalışma, duygular dolu dolu işlenmiş, kaleminiz var olsun şairim. Saygılarımla.- Berkay Kur.
Artık yanlız değilim yanımda sen varsın
Mutluluk çanları bizim için çalsın
Kalemımden dökülüyor tek tek heceler
Pusu kurmayın bize zalim geceler
Kelime haznemde vardı hep yerin
Sana olan duygularım inan çok derin
Yüreğine yaslandığım olsaydın ne olurdu
Kana kana içtiğim yanan yanımı söndüren su olsaydın
Kapısını zamansız çalabilecegim dostum
Nerden çıktın bu saatte demeden sarılsaydın
Mümkün olsa çevirsem yüzünü gecenin
Kendini görecek aynaya baktığında
Sarsmadı hiç bir deprem senin yoklugun kadar
Kararmamıstı dünya benim için seni uğurladıgım günki kadar
***********
DUYGULARIN YALNIZLIĞINDAN DAMLAYAN NARİN SÖZLER...ANLATIM GÜZEL.TAM PUANIMLA TEBRİKLER...
elinize kaleminize sağlık. serbes form yazmışsınız ama kafiyenin yanısıra hece de oluşmuş. oluşmuş diyorum, çünki isteyerek planlı yapmadığınız çok bariz. müzik kulağınız çoık iyi belli ki, ve ritmi oturtmuşsunuz. ahenkli olduğu kadar içinizden geldiği gibi de olmuş. tebrikler.
Mümkün olsa çevirsem yüzünü gecenin
Kendini görecek aynaya baktığında
Sarsmadı hiç bir deprem senin yoklugun kadar
Kararmamıstı dünya benim için seni uğurladıgım günki kadar
Elimizde olsa neler yapmazdık değil mi zamanı geri sarar aynı acıların yaşanmaması için var gücümüz ile savaşaırdık.
Özel ve ghüzünlü idi dizeleriniz. Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize
yüreğnize sağlık saygılar
Artık yanlız değilim yanımda sen varsın
Mutluluk çanları bizim için çalsın
Kalemımden dökülüyor tek tek heceler
Pusu kurmayın bize zalim geceler
Kelime haznemde vardı hep yerin
Sana olan duygularım inan çok derin
Yüreğine yaslandığım olsaydın ne olurdu
Kana kana içtiğim yanan yanımı söndüren su olsaydın
Kapısını zamansız çalabilecegim dostum
Nerden çıktın bu saatte demeden sarılsaydın
Mümkün olsa çevirsem yüzünü gecenin
Kendini görecek aynaya baktığında
Sarsmadı hiç bir deprem senin yoklugun kadar
Kararmamıstı dünya benim için seni uğurladıgım günki kadar
Kutlarım duygu dolu dizeler yüreğinize sağlık.tp
Öyle uğurlamalar varki, insanların yüreğinde derin izler bırakan, keşke mümkün olsaydı da, çevirebilseydik gecenin yüzünü..emeğinize sağlık..çook güzel satırlar..10
melek ayaz
GÜZEL HİSSİYATINIZ DÖKÜLMÜŞ SAYFALARA...YÜREĞİNİZE SAĞLIK...VELİ SAVAŞ
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta