Mümkün Mü Unutmak? Şiiri - Ender Günçelik

Bu akşam düşünmeyecektim seni
Yemek yiyip, dalacaktım derin bir uykuya
Adını bile anmayacaktım
Hayalini, seni yok sayacaktım.
Oysa tabağımda kaldı yemeğim
Boğazımdan bir türlü geçmedi lokmalar
Attım kendimi sokağa, yoksa boğulacaktım
Otobüsün buharlı camına kazıdım ismini
Nedendir bilmem mahallene yürüdüm
Sokağın köşesine geldim ama, o sokağın dar yoluna bir türlü giremedim
Çünkü hangi evdeydin, bilemedim
Camlara baktım tüm perdeler kapalıydı
Ama birinde daha parlak bir ışık, sanki senin aydınlığın vardı
Aynı evin önünü, senin içimi eriten kokun kaplamıştı
Artık emindim, sen o evdeydin
Cesaret edip kapını çalamadım
Zaten kapıda sesler vardı, beklemeliydim onları
Ardından kapı sonuna dek açıldı
Saate baktım akşamın altısı
Çıkan sendin görmemiş olmama rağmen
Adım gibi emindim ama sana gelemedim
Gecedeki karanlığa, yalnızlığa, sensizliğe teslimdim
Dönüp arkamı kaçtım, kimse görmesin istedim
Yürüdüğüm yollara baktım,
İçimde alev alev yanan arzunla, kaybettiğim seni istedim
Oysa seni unutmalıydım, kendime söz vermiştim.
Kalbimi orada bıraktım ve kurtulmak için o düşüncelerden kendimi eve zor attım
Yorganı başıma dek çekip, radyonun sesini sonuna kadar açtım
Çok uzaklarda olan yarimi çok uzaklarda şarkısıyla tekrar andım.
Elimi yatağın ucundaki masaya attım
Bir kağıdı hissettim
Açıp içine bir göz attım ve...
“Seni Seviyorum” yazmıştım
Beni sevdiğini sandığım günlerden kalma eski bir kağıttı bu
Yırtıp, camdan aşağı fırlattım
Zar zor da olsa bu gece uykuya daldım
Rüyamda sana tam kavuşacakken
Gerçek hayattaki gibi başkasına kaptırdım
Ben bu gece, bu aşkın imkansızlığını anladım
Ve bir şeyi daha kavradım ki;
Her ne olursa olsun, ben seni asla unutamayacağım...