Mümkün mü Şiiri - Avni Dağtekin

Bir şehir
Koca kalabalıklara koynunu açmış
Masmavi bir denizin dibinde
Kimbilir kaç bin yıllık bir tarihten gelmiş
Kaç sevdaya uğramış,
Kaç ihanet görmüş
Sonsuz bir şehir...
Öyle büyük öyle sonsuz ki
Bu İstanbul
Bak, işte bir adam da yürüyor
Başında püsküllü bir şapka
Elinde bir parça gazete
Hemen önümden geçiyor
Rüzgar kokulu bir kadın
Onun da elinde bir parça umut
Herkeste biraz sen görüyorum
Bu şehirde
Düşün öyle kalabalık
Tıpkı beline değen saçların gibi...
Gördüğüm her yüzde seni arıyorum
Bu şehrin deniz kokan maviliğinde
Şimdi diyorum
Bir tesadüfte rastlasam sana
Elim ayağıma dolanır
İlk günkü gibi
Öyle heyecanlandım ki şimdi
Bunu düşünmek bile
Kıpır kıpır etti yüreğimi...
Ama biliyorum bu şehir
Senin kaldığın benim gittiğim yer değil...
Ben seni değil
Kendimi bırakmıştım geride
Mümkün mü sanıyorsun unutmak
Nefes aldığım her yerde seni solumak
Bal gözlerini
Siyah saçlarını
Tatlı gülümsemeni unutmak
Mümkün mü sanıyorsun