Mümkün Değil Şiiri - Kezban Gündüz

Ayaklarımın altında dalgalar,
Ve çakmak çakmam bakarken gözlerin,
Kayboldum engin derinliğinde,
Öğrendim beni nasıl da sevdiğini.
Akıp giden kum taneleri gibi geçerken hayat,
Ayrı,ayrı bedenlerde tek bir yürek,
Çarparken anladım bu yoldan dönülmeyeceğini.
Artık geceler daha ıssız,
Gündüzler daha uzun.
Zavallı dolaşırım kaldırımlarda,
Özlemin içimde ılık bir meltem,
Bağırsam duyulmaz çığlıklarım,
Uzatsam elimi sevdam çok uzak,
Bir soluk kadar da yakın,
Ankarada sokak sokak ararım bir benzerini,
Gökyüzü olur gözlerin.
Bir an! bir an gelir ki,
Salı vermek isterim kendimi,zamanın akışına.
Sanki çok varmış gibi,saçıp savurarak.
Acımadan,acıtmadan hayatı tüketmek varken,
Anladım be gülüm,
Ne kalabilmek mümkün,
Ne gidebilmek senden! ......