Mümkün Değil Şiiri - Gökhan Edip Şenel

Topraktan aldım,
Sevdamı,
Kumlara serdim,
Yaydım,
Engin denizlere,
Rüzgara saldım,
Mevsimlere.
Göğün
Mavisini sevdim,
Denizin
Mavisini,
Dudaklarının
Ve şarabın
Kırmızısını,
İnce belli bardaktan.
Gözyaşlarımı,
Akıttım çöllere,
Sana güller,
Bitirmek için;
Ama,
Unutmak mı?
Asla,
Mümkün değil.

Donkişot olacağım,
Hıncahınç saldıracağım
Yel değirmenlerine,
Alnının ortasından,
Aşk okumla,
Vuracağım feleği.
Sensin gönlümün,
Tek dileği.
İçimde büyüteceğim,
Elvan çiçekler,
Gönül suyundan.
Demetler yapacağım,
Başına tak diye.
Gökkuşağı getireceğim,
Pencerene,
Her uyanışta,
Bak diye;
Ama,
Unutmak mı?
Asla,
Mümkün değil.

Kır kokuları koklatacağım,
Ummanlar ötesinden,
Yağmurlarla ıslanmış.
Elvan elvan güller,
Sereceğim yoluna,
Türküler söyleyeceğim,
Kaf Dağı ötesinden,
Anka kuşu bahçesinden,
Yanık kaval sesinden;
Ama,
Unutmak mı?
Asla,
Mümkün değil.

İmkansızlarla,
Kalacak bu yürek,
Hortlakça.
Dilim lal olacak,
Gözlerim al,
Sense akıp,
Su misali,
Yatağını bulacaksın,
Hep benden uzakta olacaksın.
Yalnız bana bıraktığın,
Bu öksüz sevda dışında;
Ama,
Unutmak mı?
Asla,
Mümkün değil.

Hüznün acıtacak içimi,
İtler gibi ürüyeceğim,
Celladım olacaksın,
Yaraya düşmüş kurt,
Beynimde ur;
Ama,
Unutmak mı?
Asla,
Mümkün değil.