Mümkün Değil Şiiri - Reyhan Demirci

Gecekondu gibi çöktü akşam
gündüzün gırtlağına
çağırmak lazım neşeyi
eski telefon rehberinden.
Kaç kere kendimi tokatladım
Söylene söylene.
Biri görse ne söyleyeceğimi düşünerek.
Evi mi değiştirsem, eşyalarımı
Güneşin batışınımı
Ayı mı, yıldızları mı, çiçekleri mi, sevişmeleri,
Sevdiğim şiirlerimi, üzerinde konuştuğumuz
Kitapları mı,?
Yani dünyayı…
Kafamı vura vura
Dökmek istiyorum yerlere anıları
Ağlaya ağlaya toplamak istiyorum
Uyumak istiyorum artık uyumak, sızmak değil.
Sabah uyandığımda
Rüyamı anlatmak istiyorum.
senli anılar olsun,
Sensiz anılar istemiyorum…

Yeni anılara ne gerek.
Sancılar, acılar, özlemler, korkular, acemilikler, alışkanlıklar
seni unutmak içinmi?
İşte bu mümkün değil,
Sevmek gerek, dokunmak gerek
Koklamak gerek ciğerlerinin içinde saklamak gerek
Duyduğunda tanımak gerek,
Mümkün değil,
Bütün ihtimalleri tehcir etmek gerek
ve sonra sana kolay gelenin
bana neden zor geldiğini bulmak gerek.
İşte bu hiç mümkün değil
Bunun için mangal gibi yürek gerek.
Bana bir sen gerek …