Mümin kul veda ederken dünyaya,
Güneş gibi melek gelir yanına,
Cennetten gelen kefenle,kokuyla,
Mümine korku yok, inan kabirde.
* * *
Otururlar yanında tam karşısında,
Azrail a.s. oturur baş ucuna,
Ey nefis çık o bedenden der ona,
Mümine korku yok, inan kabirde.
* * *
Ruh çıkar bedenden,damlar su gibi,
Melekler süsler,bir anda nur gibi,
Saçılır güzel kokuların tümü,
Mümine korku yok, inan kabirde.
* * *
Getirirler son dünya semasına,
Melekler teşyi eder kat,kat sema,
Giydirirler ruhu geri bedene,
Mümine korku yok, inan kabirde.
* * *
Kabirde gelir iki melek ona,
Kolayca cevap verir suallere,
Bir ses gelir:Kulum doğrudur diye,
Mümine korku yok,inan kabirde.
* * *
Bir yatak serin cennetten ona,
Cennet libasını da giydirin ona,
Bir kapı açılsın cennetten kabre,
Mümine korku yok,inan kabirde.
* * *
Genişler kabri gözü gördüğünce,
Salihler gelir,amelinim diye,
Duası artık,kıyamet kopsun diye,
Mümine korku yok,inan kabirde.
15.02.2012-Kırıkkale
Hidayet Doğan OsmanoğluKayıt Tarihi : 15.2.2012 09:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)