Kara gözlerinde ölmek var sessizce
Sana olan sevdam cevapsız bir bilmece
Tek sen vardın seni sevdim ömrümce
Bütün dünyam saklı kara gözlerinde
Kara gözlerinde ölmek var sessizce
Hayalin canlandı yine gözümde.
Sensizlik içimi yaktı bu gece.
Rüzgar saçlarını alıp getirdi de
Ansızın alnıma çaktı bu gece...
Her akşam seni ararım gökyüzünde.
Azrail canımı gelip alana kadar
Sıkılmam yorulmam seni beklerim
Son bir ak saçıma düşene kadar
Ahlar vahlar etmem seni beklerim
İki ayağım üç olana kadar
Doğmasın güneş artık istemem
Sensiz dünyam ışık olmuş neyime
Herşeyden vazgeçtim senden geçemem
Sensiz dünya benim olmuş neyime
Kurumaz gözümden akan gözyaşım
Aşkın için dağları yol etmişim
Sanki senin umrunda
Denizleri nehirleri geçmişim
Sanki senin umrunda
Geleceksin diye nöbette beklemişim
Alda gözlerine hapset beni
Dünya kafesinden kurtarayım bedenimi
İstersen içindeki boşluğa at beni
Seninle yaşatayım her zerremi
Nefesimi nefesinle birleştir
Bir sonbahar sabahı ayrıldı yollarımız
Yalan oldu senle yaşadıklarımız yaşamayı umduklarımız
Denizleri doldurdu gözyaşlarımız duyulmadı haykırışlarımız
Bir sonbahar sabahı ayrıldı yollarımız
Farkında değilmiydik sanki karanlığa daldığımızın
Adı henüz konulmamış bir sevda bu içimdeki sevda
Yaşamayan ne bilsin bir mutluluk tattığın her bir acıda
Hikayesi romanı yazılmamış bir sevda bu içimdeki sevda
Her gece gizli gizli ağlarım sanki kimin umrunda
İçimdeki sevda bu meydan okur zamana
Sen benim uçurumdan düşerken
tutunduğum dalımsın
Korkum ölümden değil
kalbimde yaşayan sen
Düşerken uçurumdan ben
kırılıp incinmesin kalbimdeki sen
Yapraklar dökülür dalından
Haberin varmı sonbahar akşamından
Şimdi yolun yarısındayız
Koş yetiş vakit dolmadan
Gel ümidimi azaba çevir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!