Rab yaratmış da olsa ona eşler koşulur,
Nefisler yönlendirir, münafıklar dost olur...
Hep en iyiye nefret en iyiye düşmanlık,
Hakikat zora girer batıl ki hep yanlışlık…
Şeytan batılı ister, mazlumlar incinmede,
Kötüler ikna eder, Müslüman dinlenmede…
Maddeyi tercih ederiz, zekâtı reddederiz,
Merhameti engeller, masuma zulmederiz...
Kul hadis dinlemiyor, Kur’an’ı okumuyor,
Acımadan yakıyor, gelecek mahvoluyor…
İsraf ayyuka çıkmış, münafık şirk koşuşta,
Şeytanlarla aklandık, tabiat yıpranışta...
Onarmanın kuralı, biraz da fedakârlık,
Mutlaka dayanışma, Rab’bime inançlılık...
Gâfil yakar ve yıkar, mümin onarır durur,
Rab’bim yine düzenler, kader tecelli bulur...
Tabiat yok edilir, bu Rab’be isyankârlık,
Canlı cansız varlığa, acımasız saygısızlık…
Gezegen hastalanır, büyük günah işlenir,
İnce ayar çekilir, gezegen dengelenir…
Hırslarımız yüzünden, çoktur isteklerimiz,
Son nefesimiz gelir, ecelle engelleniriz...
Azrail görünmüştür, münafıklık yok olur,
Günahkâr cehenneme, mümin cenneti bulur...
(2001)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 2.7.2011 09:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)