Mümin Şiiri - Hamiyet Yalazan

Mümin dendi asırlardır inananlara,
Yüce Rabbimiz mümin kullarım dedi.
Resulullah sevgili ümmetim demişti.
Mümin, inanmaktı, teslim olmaktı Allah'a.

İnancını daima sorgulayandı mümin.
Sıdk olan, emin olandı.

Allah korkusunu yaşayandı içinde.
Rabbine yönelişini kur'anla doğrulayandı.
Efendisine bağlılığını örnekliğiyle gerçekleştirendi.
Kardeşine karşı daima şefkat gösterendi.

Mümin, inancını hayatıyla ispatlayandı.
Karanlıkları boğan, aydınlıkları doğurandı.
Âb-ı hayatı iliklerine kadar işleyendi.
Nur olandı, kalbi pâk olandı.

Zamanı an be an dolu yaşayandı.
Çünkü o her an Rabbinin huzurundaydı.
Kahhar olandan korkan,
Ve yine
O'nun sonsuz rahmetine sığınandı.

Mümin dendi asırlardır inananlara,
Yüce Rabbimiz mümin kullarım dedi.
Efendimiz inanan ümmetim demişti.
Mümin inanmaktı, teslim olmaktı Allah'a

Tüm benliğiyle Rabbi için yaşayandı,
Ve sonra ebediyet iksirini içendi.

Mümin şahid olandı, Rabbine ve kitabına.
Şahid olandı sultanına ve hayatına,
Şahiddi imanına, ve..
İnancını paylaştığı kardeşlerine.
Ve şahid olacaktı altlarından ırmaklar akan cennetlere...

Kopmak bilemezdi kalbi asla hakikat aynasından.
Sapmak bilemezdi ayakları dosdoğru olan yoldan.
Koşmalıydı sonsuzluk şerbetini içmek için Rabbine.
Selamını almak için Rabbine mutlaka ulaşmalıydı.

Binlerce Aliler ve Fatımalar olmalı
Analar mücahideler, mücahidler doğurmalı.
Mümin sevdası için, sevdalılar yetiştirmeli.
Bu yolda canını verecek Yasirler, Sümeyyeler.

Mekkeler fethetmeliydi mümin,
Gönüllere nur yağdırmalıydı.
Mümin denince akla fatihler gelmeliydi.
Rabbine aşık Yasinler.

Mümin dedik asırlardır inananlara
Yüce Rabbimiz mümin kullarım dedi.
Sultanımız sevgili ümmetim demişti.
Mümin inanmaktı, teslim olmaktı Allah'a.

Ey diriliş muştusunun inanan gönülleri.
Mülkün tek sahibinden sonsuz selam olsun sizlere...