Mümid Heyman Şiirleri - Şair Mümid Heyman

Hep bekledim gelmeni
Sabırla, İnançla ve sürpriz dolu hayal olan anlarla
Kaç gece bekledim seni sevgili...
Kaç gece gök yüzüne haykırdım seni
Kaç gece bilmediğim adını sayıkladım rüyalarımda...
Kaç gece uykusuz bekledim seni?

"Öldük ölümden bir şey umarak"
Huzuruna geldik Ya Râb
Rahmetini umarak
Son Sığınak
Son durak
Kara toprak...

***
Seninle Buldum Kendimi Küçücük Dünyamda
Seninle Öğrendim Sevginin ne olduğunu
Seni Bulunca Ölümden Korkar oldum
Seni Kaybetmekten Ötürü...

Elimde kalemim mısralarımda yine sen,

Bir yanda titrek mum,Bir yanda Yâr'e olan özlem.

Seni anlatıyorum; yıldızlara, yeni hal almış dolunaya...

İnsan yağmur gibi olmalı
Damla damla düşmeli kalplere
Akmalı nehir gibi gönülden gönüle

İnsan bulut gibi olmalı
En kurak mevsimde

'Her nefis ölümü Tadacaktır. Sonunda
bize döndürüleceksiniz' Ankebut57


Ölüler içinde kendimi gördüm
Beyaz kefenlere bürünmüş göynüm

Zaman gelir ayrılık düşer
Yolcu gider kervan geçer
Kuşlar uçar mevsimler döner
Bilinen tek şey hayat sürer
İnsan yolculuk eder
Ve günlerden bir gün

...

Sanma çok konuştu bu sefil

Ayrılık yakındır, bilir, bilir

Ölüm, sessizce içimde kıpırdıyor
Şah damarıma kadar ölümü hissediyorum
Ölümü seziyorum
Ölüm ile yaşıyorum
Ölümü görüyorum...

Hava kararmakta, Kızıl akşamlardan sonra
Ya erdin, ya ereceksin sabaha
Uzaktan bakar gibi bir güneşin ardından
Ömrünün bittiğini göreceksin

Dağlarından hızlı hızlı geçiyor bulutlar