Mumda düşer gölgeye birazdan...

mumda düşer gölgeye birazdan
yanar liman
atıkların
bulanık suların ardında
el konuşur
bir zaman göz
susmaz yıldızlar
ne de yakamoz hani

neon ışıklardan
ışık ağlar balık lokantalarında
rakı konuşur
sızı yapışmış ağızları

gül kokar zaman
gül ağlar
demler kendini
nefes su olur buralarda

yarımada adında
resimlerin dili vardır
damak kurur
sanat yanar
şiir olur sohbet
sizi şiir severler
afacan çocuk sarar
tutuşursunuz bir yandan
değişir yüzünüz
sorulmaz huzur ne yan
cennet ne yan
elleriniz tomur tomur
begonviller gölgelenmez
bir gulet yanaşır
şarkı söyler sesinizden
siz kalırsınız geceye

beyaz ada
muşamba örtülü masa
sığ pilaj
biraz demdedir ağzınız
münir nurettin konuşur şarkınızda
badana duvar
siyah karınca
defterden kopar iki sayfa
birden mavi olurdunuz

yüzünüz ne kadar aydın
sarı ışıklarda alnınız
bir demet yıldız kaşlarınız
bir bardak getirdim bakın
mey olur şimdi yanaklarınız

toplanırda
bir avuç olur saçlarınız
hani yağmurdur bir adınız
bir adınız su birazda
ne zaman şehir gömülse karanlığa
ay çıkar
su olur gözlere bulaşırsınız

biz mavi iklim bilmezdik
körpe kalemde görmedik
iç dediniz iç’tik
yarımadada çocuklar kadar şendik

biz iki tayfa
biner gözlerinize
adaları gezerdik
su’yun öte yanı bir ad’ımız
simi, kos daha uzağı
ne yana gitsek işte
göğümüzde aynı yıldızlarımız

bu şehrin kokuları
durmadan sönen lambaları
gözlerinizle ışırdı limanımız
balıkçılar döner duymazdık
şen çocuklar yıldız satar
beş liraya alırdık
şiirimiz deniz
sizde deniz miydiniz

yırtılmayla başlar yara
günce kazınır sayfalara
uzak kentler unutulur kıyınızda
koyu sohbetlerde çoğaldı anılarda
anısız kalmamalı

açılır yelkenli gemi
bir şarkının ucunda
mavi bir vira kalır ağızda
hoşça kalın küçük hanım
içine sarı ışık kattık
yarımada da söylenir şarkınız

mavi yıl /