Mumcu’yu bende öldürdüm Şiiri - Oktay Avcu

Ve bir gün bir insan daha öldürdüm
Bin insan büyüklüğündeydi katlettiğim
Bir gazeteci
Bir yazar
Bir araştırmacı
Bir düşünür
Bir hukukçu
Bir aydın
Bir basın emekçisiydi
Ne gelirse o aklınıza iyi ve güzel olan
İşte bu uğur Mumcu’ydu
Ona yakışırdı bu renkler
Bu kelimeler
Bu kesim
Bu ölçü
Tam onikiden vurmuştum
Böylesine bir isabet
Sapıkça ve sadistçe
Orospuca bir pusu kurdum
Asırlarca düşünüp
Son on yılın hesabı ve ürünüydük biz
Tahrip gücü yüksek bir bomba patladı
Saatler ölüme yaklaşırken
Orada uğur parçalandı
Burada düşüncem
Burada ben
Burada insanlar
İnsanlığım
Burada demokrasi
Burada laiklik
burada güzel olan herşey
Sarsıldım evvela
Sarsıntı düşüncelerimi kopardı
Sevinç çığlığı değildi toplumdan yükselen
Gözyaşıydı insanlığın
Ağıtıydı
Öfkesiydi
İyiye ve güzele olan sevdaydı
Neydi bu
Dinse din
Allahsa alıntı
Ve o sabah kalktım
Cehennem zebanilerini andıran sakallarımı kazıdım
Şimdi insana benzedim
Bu bir uyanıştı
Çünkü o onların çirkinliğiydi
Neden kaslındı suratımda
Surat benimdi
Beynimi yokladım yerindeydi
Aklım fikrim tastamamdı
Bağnazca
ve yobazca saplantılarla körelmiştim
Çağdışıydı
Derim ya hep
Kör olmak görmemek değil,
görmemektir kör olmak
Öyleyse görmeliydim
Neyi mi
Gerçeği
Gerçekleri
Benim olmayanları kaldırıp
Benden çok uzağa atmalıydım
Attım
Kendimi buldum
Elimden düşürmediğim tesbihimin
Doksan dokuz taşını kırdım bir beynimde
Sonra ateşe attım ve yaktım
Yine de katildim artık
Hep bir ağızdan katlettik
Bir ışığın
Hızı kadar çabuk ve acele
Yanımıza allahı aldık
Yanımıza kur’anı
Yanımıza Muhammedi
Yanımıza dini
Dinde tacirlik kolaydı
Yanımıza masum insanları siper aldık
Polis kulübeleri bile korkutmadı gözümüzü
onlarda dahildi cinayetlere
ortaktı caniliğimiz
Camide vaazın ardından imamın
Seyrettik olanları
Doğrusu bu ne Allaha yakışırdı
Ne kitaba
Ne kurana
Ne de peygambere
İnsana bile yakışmazdı
Bunlar insan kılığında hayvanlardı
Tüm insanlığı hayvanlaştırmak
Kendilerine benzetmek istiyorlardı
Neydi 21.yüzyılda beş yüz yıl geriye gitmek
Hangi akla hizmet
Çarşafa sarılarak özgürlükleri hapsetmek
Camilerle dualarla geleceği hesaplamak
Sonra da saman altından sular yürütmek
Kim inanır
Kim aldanır
Yine de kimdi
Sözüm ona Allahın fedaileriydi bunlar
Bekçiliğini yapıyorlardı dinin
Bir köpek bile kendilerinden daha sadıktı
Gereği de var mıydı bilmiyorum
Tanrının neye ihtiyacı olurdu
Kimden korkardı ki, köpek tutardı bunları yanına
Tutarsızlığımız
Duyarsızlığımız
Ve vurdumduymazlığımızla yenildik
Yine de kendi hançerlerini
Kendi kalplerine batırdılar
Tüm hücreleri dondu
Konyalarda dil uzattılar Atatürk’e, laikliğe
insana ve insanlığa
Sesimizi yükseltmedik
Dillerini kesemedik kendi dillerince
Şimdi bin yürek dolusu insan öldürdüler
Öldürürken beni de aralarına aldılar
Seni de
İşte uğur’u öldürmem böyle başladı
Cuma namazlarına gittim evvela
Orada sayılarına batkılara
Bir şey zannettiler kalabalığımı
Sokaklarda dolaştım
Selam verdiler
Tanrı selamıdır dedim ve aldım
Beni sakalımdan tanıdılar
Tespihime baktılar aldandılar
Oysa ben yenilikçiydim
Laiktim
Söyledim inanmadılar
Habire sayılarına baktılar
Rakamları karıştırdılar
Güçlerini hesaplamadılar
Kimleri saymadılar kimleri
Müslümanlığı kullandılar
Herkesi katletmek istediler
Kimi mi
En başta Ateistim diyeni
Camiye gitmeyeni
Oruç tutmayanı
Dini için adam öldürmeyeni
Kendilerine benzemeyen
Kendilerinin dışında kim varsa
Düşüneni
Soranı
Cevaplayanı
Ama güçleri yoktu şimdi
Zaman kolluyorlardı
Bir düşsen ellerine ah bir düşsen
Cehennem ateşinden beter yakarlardı
Tanrının vicdansız ve insafsız kullarıydı bunlar
Yoksa nasıl korurlardı tanrılarını
Bende tespihimle ve sakalımla aralarına girdim
Müslüman’dım yanlış anlaşıldım
Onlara benzemekle hata ettim
Yürekli ve onurlu bir insanı öldürdüm
O ki yüz milyon sakallıya değişmeyeceğim
Şimdi bütün mevsimlerini yıkadım zamanın
Günleri ayları seneleri hepsi tertemiz
Kuruttum beynimin güneşinde
Sakallarımda yok anlamsızlığımda
Ve beni yanlış tanıtacak doksandokuzluğum da
Beynim ve düşüncelerim pırıl pırıl
Ama bir ışığı söndürülmüş basınımın
Evimdeysem odamın
İşyerindeysem çalışma masamın
Okulumdaysam dersliğimin
Yine de o tarih sayfalarında aydınlatacak beyinleri
Yaşayacak hiç susmayacak
Caddelerimizi
Bulvarlarımızı
Parlaklıklarımızı onla süsleyeceğiz
Güzelleştirecek bizi
Onla özledik demokrasiyi laikliği
Ve en güzel gelecekleri
Onsuz da özleyeceğiz çaresi yok
Ama yine de her şeye ve herkese inat
Hep olacak
yine yanıldım
yine yanıltıldım
ama MUMCU yu devletim öldürdü
faturayı başkası ödedi
ben dahil