Mum Olduk Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Öyle bir zaman ki yokluk içinde
Eriyip kaybolan aza mum olduk
Şahsi menfaatler çokluk içinde
Benlik davasında bize mum olduk

Kurudu kamunun ayağı eli
İfratta boğuldu deryası gölü
Birleşti tefritte sağı ve solu
Bir kilim yeterdi beze mum olduk

Göklere gazları saldık da saldık
Cânım ozonları kocaman deldik
Evvel neredeydik nereye geldik
Küremiz ısındı buza mum olduk

Tarımsal alanlar talan edildi
Yeşil ormanımız yalan edildi
Ovalar betonla kalan edildi
Yörepden geçtik de düze mum olduk

Dört mevsim karıştı şiraze kaydı
Günbegün değişen güneşti aydı
Yazımız kış oldu halimiz vay dı
Baharı unuttuk güze mum olduk

Damardan insanlık kan çekişiyor
Akraba desen her an çekişiyor
Hakeza komşuluk can çekişiyor
Tavuk şöyle dursun kaza mum olduk

Pozitif ayrımcı yasa yüzünden
Erkekler elemli belli gözünden
Bekarlık sultanlık oldu sözünden
Dullara güç yetmez kıza mum olduk

Aşığa hoş gelir güzelin işi
Kanatsız uçamaz gönlümün kuşu
Yanarken sevdadan bağrımın başı
Ateşi söndürdük köze mum olduk

Metalik gürültü kulak delindi
Ruhlara dokunan nağme silindi
Acaip makamlar usül bulundu
Duvarda asılı saza mum olduk

Bir garip lakırdı halkın dilinde
Letafet ne gezer bunu bilin de
Diz üstü yanında mobil elinde
Kelâmı bıraktık söze mum olduk

Ömrümün yolları her dem yokuştu
İçe sinmeyenle yürek tokuştu
İp ilmek tutmuyor hayat kokuştu
O da çoktan koktu tuza mum olduk

Kemâli diyor ki kıyamet yakın
Duayı kulluğu bırakma sakın
Üşüyor durmadan kalbime bakın
Her günüm kış oldu yaza mum olduk.

Üstadlardan;

Bilgelik kalmadı belgeli geldi
İlimin yerini siyaset aldı
Ne yazık insanlık sınıfta kaldı
Alimin yerine yoza mum olduk.... Bülent ARKAN