Mum Misali Şiiri - Neslihan Kösoğlu

MUM MİSALİ
Vaktin akşama bilendiği saatlerde
Bir ben var aynaların içinde;
belirsiz!
Bir çöl ateşinin kavurduğu...

Ruhum,bir kuşun kanatlarının altı kadar sıcaktı
Gözlerim boğazdaki dalgalar kadar kıvrak
Yüreğim bir uçurum gibi açıktı sana
İçimde biriken bütün görüntüler artık tuzak
Zihnim,bir su damlasında her şeyi unutmaya hazırdı...

Sabah,aydınlığına kavuştuğunda
Önce aynalar terk etti beni
Lodos vurdu ellerimi
Ben ki attığım her bir simitle;
martıları kurtardığım denizde
Tek tek batırdım gemilerimi...

Şimdi ellerimle ufalıyorum anıları
Hayat artık önümde perdesiz,maskesiz
Duygular buruşuyor gözlerimde
Nefesim kesiliyor perdelerde
Mumlar yakıyorum ellerime...

Hayatın güzelliği hep kaybedilirken görülürmüş
İnsan mum misali,
Yandığında üşürmüş...