Mum Kokulu Mektuplar 1 Şiiri - Yorumlar

Ateşe su diyor şarkılar, Leylâ’ya sevgili. Bana senin ruhun diyor gökler, yıldızlar, hüzün yüklü bulutlar ben kendimi sende yitireli beri. İstesem de başkası olmam ki! . Kendimden vaz geçiyorum çoğu kez, unutuyorum kendimi kayıp adreslerde, bütün kayıplarımın yolu sonu sana çıkıyor.

Bir çocuğun azarlanacağını bile bile tuttuğu şevkat eline benziyor elin. Tutmasam kaybolacağım sanki. Herşeyi göze alıyorum, aralıyorum göz kapaklarımı sana bakmak istiyorum, olmuyor. kamaşıyor gözlerim yine, bakamadan yapışıyor kirpiklerim.

Ömrümü sabır tesbihine diziyor sızılar; içim kanıyor ve kalbimde büyüttüğüm sevda an ve an beni de aşıyor. Hevesleniyorum bazen, eriyip yitmeye amenna ama zerrelerim sana varmadan erir diye, tanelerim seni bir kere bile görmeden dağılır diye korkuyorum. Oysa öyle yakınsın ki canıma, uzansam, ah bir uzanabilsem elim değecek. Ama yok, uzanamıyorum. Canımın canına dokunamıyorum. Belki dokunmak mümkün olabilirdi bu kadar bana yakın olmasaydın.. ve canım daha az yanardı, üşümekten yanmazdım bu kadar benden azade olmasaydın.

Aşk deli bir yangınmış, içmeyenler bilemez