Mum ışığında aramak seni Şiiri - Gürsel Pal

Ne acayip şey mum ışığında aramak seni,
Ve mum ışığında bulmak o güzel gözlerini.
Bazen dökülür kelimeler içimde bir figan olur,
Bazen sessiz bir çığlıkta kainatı doldurur.
Gecenin karanlığında yalan yoktur
Gündüzdeki kadar.
Gündüzden farkı vardır gecenin ta fecre kadar.
Çevir başını gökyüzüne bak sevdiklerin orada sanırsın,
Giden her sevginin ardından o gecenin içinde yanarsın.
Sevgiyle yoğrulmuş bedenini yorgunluk sarar,
Gözlerin gecenin içinde senden bir iz arar.
Ne acayip şeydir mum ışığında aramak seni,
Ve mum ışığında bulmak o güzel gözlerini.
Sanma ki kainatta yapayalnızız,
Sana senden yakın var candan içeri.
Uzakları yaratanlar bizleriz,
Yakınları yarattığımız kadar.
Korkma sevgiden zarar gelmez
Ta fecre kadar.
Yeter ki mum ışığıda olsa aydınlığımız olsun.
Bırak gözlerimizin içinden yüreğimize bir ışık doğsun.
Adı ister sevgi,
İster aşk yada ismi lazım değil olsun.
Ne farkeder yeter ki içimizde olanın dışa vurumu olsun.
Ne acayip şey mum ışığında aramak seni,
Ve mum ışığında bulabilmek o güzel gözlerini.
Geceden bir dilek tut sende bazen,
Bir dua et yarına dair ecel gelmeden.
Yapabildiğimiz güzel şeyler bizi yarında var eden,
Hiç önemi yok aslında dünün, bu günün,
Yarın gelmeden.
Ne acayip şey gecede aramak seni,
Ve gecede bulabilmek bütün benliğini.
Ne farkı var gecenin aslında gündüzden?
Bir hayal ile karanlıktan zihnimize gelen,
Gündüzde de gelemez mi o hayal
Güneşin içinden?
Suskun kelimeler bozulur gecede,
Türlü türlü fikirler dolaşır zihnimizde,
Ne kadar acayip şey biliyor musun mum ışığında bulabilmek seni,
Ve bulabilmek senin o güzel yüreğini.

Melankoli