Mum Işığı - II Şiiri - İlhan Çolakoğlu

Karanlıklardan iner,
Gecenin huzuruna,
Matemin soluk yüzü,
Soldurur uykulurda,
O efsunlu gülüşü.
Yitirir anlamını,
Bilinen kelimeler,
Çığlıklarda huzuru,
Mum ışığı ardında,
Arar durur geceler.

Sevgiye kanat çırpan,
İnce kelimeleri,
Saklasa da geceler,
Büyür karanlığına,
Mum ışığı içinde,
En anlamlı heceler.

En karası çalınır,
Umutlara karanın,
Tekdüze hayatlarda,
İnce yazı yaşanır.
Beyhude çırpınışta,
En çaresiz bedenler,
Can evinden vurulur,
Dökülen gözyaşıyla,
Bir mum ışığı için,
Ağlar, dövünür durur.

Bitkin nefesleriyle,
Solgun yanaklarından,
Sızar yaşlar gecenin,
Artık farkında elbet,
Bir mum ışığındaki,
Gizemli bilmecenin.

Devasa karanlığın,
Ürperten ninnileri,
Buz kesen nefesiyle,
Sağar geceye hüzün,
Sonunda toparlayıp,
Bütün yenilgileri,
Kaçacak gecesinden,
Kanat açacak umut,
Mum ışığı ucunun,
Son yorgun gölgesinden.

Güneş var edecek mi,
Kavrulan bedenlerin,
Göz bebeklerindeki,
Sevdaları yeniden,
YOKSA,
Bir mum ışığında mı,
Kalacak ebediyen?

Ankara; 12 Mart 2006