Mum Işığı - I Şiiri - İlhan Çolakoğlu

Tek tek söndü şehrin tüm ışıkları,
En derin vakitler geldi sonunda,
Tutuştu ansızın alevler aldı,
Bir mum ışığında başlayan sevda.

Dumansız alevsiz öyle bir ateş,
Şavku alem aşıp semaya varan,
Dilerse onunla eriyor güneş,
Bir mum ışığı bu gönlümde yanan.

Devrildi üst üste yıkıldı uyku,
Biçare kaldı hep, çırpınışlarım,
Nasip ettin bana sonsuz umudu,
Bir mum ışığında seni aradım.

Vurgun yedim sanki o an seninle,
Kor ateşler sardı tüm bedenimi,
Yansıtıyor kalbim-çaresizlikle-
Bir mum ışığının titreyişini.

Eridi karanlık güneşe döndü,
Dağıldı ardında bir bir gölgeler,
Dizildi peş peşe yıldızlar söndü,
Bir mum ışığından çıktı geceler.

Hıçkırık olunca çözülmez düğüm,
Anmazsam adını sancılar başlar,
Her bir damlasında seni gördüğüm,
Bir mum ışığında dizilir yaşlar.

Açtım ellerimi ruhum durulsun,
Çünkü sensiz olmak ölümden beter,
Saatler artık hep, sana kurulsun,
Bir mum ışığında geçsin seneler.

Gönül penceremde perdeler açık,
Yan yana durmuyor keder ve hüzün,
Kalbime kazınmış mühürsün artık,
Bir mum ışığında parlıyor yüzün.

Ankara; 18 Mayıs 2006