Mum Işığı Şiiri - Erhan Atıf Meral

Mum ışığında bir başka yanar hüzün
Şamdan boğumlarında saklıdır umut
Alev alev küllenir geceye sürgün
Damla damla erir karanlıkta umut

Mum ışığında yaşadım gurbeti ben
Gölgesine bıraktım gözyaşlarımı
Efkârım gün aşığıdır akşam ölen
Dertli başım kara kefenler tezgâhı

Mum ışığı ürperir rüzgâr gelince
Boynu bükülür hayallerime benzer
Çıtkırıldım edası yaslı gönlümde
Dargınlığın resmini aşikâr eder

Mum ışığı rengini güneşten alır
O rengârenk anlı şanlı güneşten
Sevdalarda güneştir gönülde kalır
Maşuka hayat verir âşık ölürken.

Mum ışığında aşkıma iman ettim
Ebruli bir akşamın derinliğinde
Çarmıhlara gerilsem de yine derim
Gönül miracı başlar gün bitiminde

Mum ışığının mehtabında farkettim
Yokluğunmuş geceye rengini veren
Acıtırmış bir ömür boyu sevgilim!
Bir gece kalbimi sessizce terk eden

Derttaşım ve Sırdaşım olan, kader birlikteliği ettiğimiz kardeşim Hakan DURU’ya ithafen..