Mum ışığı Şiiri - Kübra Keskinkılıç

Bir mum ışığı düştü seccademin üstüne,
Kaldırdım başımı örtümün gölgesi düştü yüzüme,
Bir mum ateşi düştü yüreğime,
Nasıl da alev aldı,yazık oldu yüreğimin desenlerine.

Tanış oldum,barış oldum
Ve konuk oldum gecenin demli çayına,
Alıştım aldandım yalan gecenin vefasına.
Sabahladım,sabahı ezanladım,sabaha kandım,
Anlamsız gözyaşları damlattım sabahın nuruna.

Bir ayışığı çalmıştı bakışlarımı,gecenin bir yarısı;
Saymıştı gecenin yıldızları dermansız gözyaşlarımı.
En olmazından düşlemiştim acı hayatın tatlısını
En olmazından yazmıştım kirli ellerin pasını
Gece eylemiştim yüreğimin sevgisini ve sevdasını

Yaşananlar,yaşatılanlar,yaşadıklarım...
Dibi görünmeyen savaşlar,savaşlarım...
Gözlerimi açtığımda dünyaya yumukmuş avuçlarım;
İsterim,artık sonsuza açılsın avuçlarım,kabul olsun dualarım
İsterim tek bitsinde
Analardan çocuklardan sonra dinsin gözyaşlarım