Mum Gibi(Gülce/ Bahçe) Şiiri - Ozan Efe

hiç
için
değeri
yok bilirim
değer bilene
kurban bile olur
gerekirse ölürüm
yıkılmış kent ışığı
süzülürken güne
süzüldüğünde
apaçıktır
görünür
kendi
sin
sin uzak mı sanırsın
bir adım ötesi
belki çizginin yanı
belki de ortanca
bir çocuk ağlayışı
yüreğini burunca
acıtıp dağlayışı
değerken turunca
avuntuda delince
seheredir yelince
taşkıncadır selince
gün cama vurunca
sabahın düşü dolar
şafak kırmızı fular
ikindileyin solar
karşıda durunca
olasılık yüzünde
ovasında düzünde
ozan efe sözünde
saate an kurunca
1107107denizli