Mum Gibi Erirdim Şiiri - Hüseyin Turhal

Yaktın bir ateşle yandırdın beni,
İçimde köz oldun, dışımda figan.
Eriyorum mumun titrek alevi,
Günden güne biten tükenmez bir can.

Her damla yaşımda bir sızı gizli,
Tükenir umutlar, biterken ömrüm.
Sana varmayan yol ne kadar hızlı,
Gölgen bile yokken ne yapsın körüm?

Fitili kalbime sardın da gittin,
Yanmaya başladım aşkınla sızım.
Gözlerimden akan yaşıma kattın,
Sensiz bu dünyada kalmadı çözüm.

Bedenim eriyor, akıyor yere,
Şeklim bozulur da yinede yanar.
Bakışın can verir her bir zerreye,
Yokluğunda her şey sana inanır.

Aşık Turhal der ki: Bu ah u zârım,
Sonunda bir kuru is mi kalacak?
Derdime dermansın ey nazlı yarim,
Sönmeden gel ki, mum seni bulacak.