kayıp zamandır aramanın bedeli
tatlı bir yakınlığı,
eğer şafak vakti varmadan
haykırmış ise karanlığın soğukluğuna
mum ışığı
son sıcak aydınlığını.
çünkü ne faydası, ne de anlamı kalmıştır artık
gecenin o karanlık ortasında
görünen bir düşten öte olmayan,
bizi bize bağlayan o özel düşü
mumla aramak ve bulduğunu sanmak.
ve onca izlerin ve boşluğun ardından
ancak hüzünlü ve ağır bir düştür
seni yeniden günün ilk ışığı ile yanında bilmek.
seni mum ışığında düşlemek yetmedi.
(hamburg/de, mart’03)
Aykut KulKayıt Tarihi : 1.5.2005 20:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!