Mum, Akrep ve Kervan Şiiri - Ramazan Oflaz

Belki de böyle zamanlarda yazılır şiir
Aklına kiminin gözleri
Kiminin saçları gelir.
Sende bıraktıkları tek hatıra
Dalgalanan saçları
Gülümseyen gözleridir.

Şimdi dinlediğim her şarkıda
Bir kadın var
Tüm silikliğine rağmen hatıralarımın
Uzaklara baktıran bir kadın
Dalıp giderken
bir bacadan çıkan dumanın ahengine
Derinliklerimden çıkıp gelen bir kadın.
Adına hiçbirşey yaşamadığım
Ama sadece hatırladığım kadınlar
Onlar varya onlar
Anlıyorum ki benden bir parçalar

İşte geldi bir tanesi
Ne o eski edası var nede sesi
Biliyorum çocukluğumun kadınları biliyorum
Gider bir tanesi gelir bir tanesi

Sadece birşeyler anlatmak istiyorum
Kusura bakma
Öylesine aklıma gelenleri karalıyorum
Hatıra diye hatırladıklarım adına

Duman duman bir odada yazıyorum bunları
Mum ışığında, koca bir mum
Elektrikten boşalan yeri dolduruyor
Bir bardakta yanıyor balmumuyla doldurduğum
Kimbilir belkide böyle zamanlarda
yazılır şiir
Aklıma köy gelir, ilkokul gelir
Ve bir kız gelir belki dokuz belki on yaşında
En ön sıradan bir kız, adı Ayşe
Sadece adı var aklımda
Birde kısa boyu

Sersemliğime hayranım
Tembelliğime
Bakmak için döndüğümde son kez geriye
Senden hiçbirşey yok
Görüyorum
Ve biliyorum benden de yok hiçbirşey
Anlatabildiğim kadar var yaşadıklarım
İtiraf edbildiğim kadar günahlarım

Sana inanmak istiyorum acem kızı
Bir gün dönüp geleceğine
İnanmak istiyorum yanında beni de getireceğine
Sersemliğime hayran sayıyorum senden kalanları
Zarardayım acem kızı
Sonuç yine iflas
Yoksa niye yürüyorum
Böyle caddelerde sersem sersem
Senden kalanları topluyorum
Yoldaşlarımsa dilenciler
Onlar akrep dileniyorlar zehrine aşık
Hizmetine amede ateş içindeki akrebin
Çıkmaz sokağa dalmış bir akrebin
Sende anla artık onları
Beni bıraktığın yer öyle karanlık öyle derin
Dostane bakışları arasında bir akrebin

Sen sıyrılabildiğin kadar sensin
Ben bağlanabildiğim kadar
Karda tek ayak üstünde duran güvercin
Durgun hayatıma seni katar
Herşey daha farklı olmalıydı diyor bir ses
Bu ne senin sesin nede benim
Tıkanıp kaldığım bu kör kuyuda
Ne annemin sesi gelir nede senin

Bir kervan mı bekliyorum
Kim çekecek beni yukarı
Zaten ne geldiyse başıma
Hepsinin nedeni şu Mısır Kıralı
Biliyorum kervan geçmez burdan
Ama beni tutacak biri olmalı
Bir el ver bana
Yada gel de
Anlatmaz bu aptal sırrını dostuna
Bu kuyu benim kuyum
Bir sebep olmalı girmek için buna
Bu kuyu bu zindan ve yollar
Birşeyler anlatır ah bir anlayabilsem
Ah bir çözebilsem sırrını bu Dünya’nın

Acem kızı birşeyler sor yada söyle
Sen misin sırrı bu koca Dünya’nın
Yaşarken anlamalı herşeyi biliyorum
Bir çıkış kapısı yokmu bu küçük dünyamın
Arıyorum hala arıyorum
Bulamadığım kapılar açılsa ne fayda
Ben bulmak istediğim sende arıyorum
Yazmak istediğimi sende
Ah bir kapı açılsa diyorum
Bir kapı açılsa
Yanan Dünya’dan Cennet’e
Kalbimin sesini duyamıyorum
Ve üşütüyor bu beni aksine
Yanan Dünya donduruyor beni kışlarında
Bir yaz özlüyorum
Bu yollardan biri bahara çıkıyor
Biliyorum
Arıyor arıyor bulamıyorum.