Ey mum! Sen yanma işinde erbapsın
Kararan gönlüme tuttuğum mehtapsın.
Ateşe bakan gözlerinden dökülür yaşlar
Kibrit,sana özündeki yangını bağışlar.
Eridikçe çoğalır saçtığın ışık
Gör ki karanlık sana ezelden aşık.
Pervaneler bilmez senin çektiğin acıyı
Her huzme ışıkta duyduğun sancıyı.
Onlar döner durur senin çevrende
Sen yanar tükenirsin ateşten kefende.
Duvarda gölgen bir siyah karaltı
Sende ıstırap,onda yalnız sallantı.
Bir kalem oynar senden kopan ışıkta
Sen kalemsin,şiirse kağıt denen boşlukta.
Ocak 2012-Gazipaşa
Mehmet Çağdaş KüçükdumanKayıt Tarihi : 11.6.2013 20:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!