beni karanlığa sen alıştırdın
şimdi gel de beni aydınlığından kurtar!
gözlerinde aradığım ışığı çıkar aklımdan..
seni değil, aydınlık yüzünü arıyorum kör bir kuyuda!
bir mum ışığı yetiyordu içimi ısıtmaya..
kapadın gözlerini,
söndü mum...
mum gibi bir suratla sabahı bekliyorum şimdi.
Kayıt Tarihi : 5.11.2006 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!