MUM
Karanlığı nazlı bir edâ ile yaran mum
Buğulu akşamları ardında bırakırsın
En âşina geceye ses vermeyen bir sırsın
Sen aydın ışığında kapkaranlık uçurum.
İnce bir iplik taşır gövdende esrarını
Varlığı usul usul yokluğa gömeceksin
Kim bilir hangi vakit âh ile söneceksin
Bir nefes uçuracak gökyüzüne varını.
Sonra belli belirsiz ince solgun bir duman
Kendi karanlığınla baş başa kaldığın an
Kıvrılıp biteceksin sonsuzluk bahçesinde.
Ne sitem ne serzeniş mühürlü dudakların
Sana tesiri yoktur doğacak şafakların
Sen ebedî ziyânın batmayan gölgesinde.
(Fatih ZEYREK) 22 kasım 2016
Kayıt Tarihi : 24.10.2022 00:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!