Mum Şiiri - Buyei Ebyaz

Hava kararmadan yaktım mumu, erkenden erittim.
Geceye karşı şimdiden bir sıfır yeniktim.
Akranlarım ferahlarken kavurucu sahillerde,
Ben mumun alevinde, perişan ve yitiktim.

Ne yaptımsa sönmedi sanki grejuvaydı.
En sonunda sabrım da nefesim de caydı.
Bu alev soğuğa hasret bıraktı ama
Eskiden haziran en sevdiğim aydı.

Her yanım yandı kül oldum temelli
Nüfus yaşım yirmi yok ama ruhum yüz elli.
Bu acılardan bana kalan tek teselli
Mum alevi güneşten gelen bir tecelli.