Mum Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Saatleri geri alırsın nice vakit
Kaybını örtbas etmek için
İçinde dinmeyen fırtınaların
Öncesine dönebilmek için
Kurtarmaz çırpınışların
Gölgeler hep peşinde...
Kaygılarınla boğuşursun
Aynaya yansır yüzün
Sevimsiz kırıklar çarpar gözüne
Sevmezsin gördüğünü
Kabul etmezsin
İnkârdır kaçışın
Ta ki karanlığın kucağına kadar
Seni bekleyen vardır orada
Sendendir,bilirsin
Yalnızlıktır oturan karşında
O da seni bilir
Seni özler
Seni bekler
Selam verirsin gördüğün an
Mumun dansıdır ahengin
İpin ucunda yanarsın
Yanarsın yanarsın da
Sonunda tüketirsin hayatı
Sonunda ışığın da söner
Geriye kalan mezarında
Kefen olup seni örter
Mum gibi yanarsın karanlıkta
Aydınlatmak için ortalığı
Hakikat ne bilmek istersin
Ne kadar kuvvetli yanarsan
Ancak o kadar bilirsin

Sen öyle bir yan ki
Diğer mumlar imrensin
Sen öyle bir inan ki
Senin gücünü senden başkası bilmesin!