Muluydum Aklimca Şiiri - Hasan Hazani

Ekmeği katık ederdim
Ama mutluydum aklımca
Simit satmaya giderdim
Ama mutluydum aklımca

Yapmadığım iş kalmadi
Gene sıfır beş kalmadı
Dostlar, düşman eş kalmadı
Ama mutluydum aklimca

Evim yoktu barkım yoktu
Çorba, pilav bana çoktu
Polyanna'dan farkım yoktu
Ama mutluydum aklımca

Olmasada şükrederdim
Ne bulursam alır yerdim
Sanardımki yoktur derdim
Ama mutluydum aklımca

Hor görülüp sövülürdüm
Haksız diye dövülürdüm
Güç Yetmezse sövünürdüm
Ama mutluydum aklımca

Kasabımı melek sandım
Verdiği otlara kandım
Şükranlıkla sevdim Andım
Ama mutluydum aklımca

Esrar içtim zarlar attım
Emeğim kumara sattım
Baldır diye acı tattım
Ama mutluydum aklımca

Bicare umutsuz kaldım
Hayali, hüsrana daldım
Borçlan zeytin, ekmek aldım
Ama mutluydum aklımca

Sokaklarda yattım, kalktım
Umutsuz Yaşadım Baktım
Genc yaşta hayattan bıktım
Ama mutluydum aklımca

Kader, fitrat böyle diye
İnandım ağaya, beye
Bel, boynumu eye, eye
Ama mutluydum aklımca

Maziye dönüp inince
Gerçekler böyle derince
Hazani der bu halimce
Ama mutluydum aklımca.
(h.hazani)