Mülteciyiz bu dünya'da Şiiri - Zeynep Yiğit

Hayat bir okyanus ken, biz insanlar, ise o kocaman Okyanusun içinde yüzmeye çalışan balıklarız. Okyanus olmasa nefesiz kalır balıklar. Hayata tutunacak dalı olmazsa insan'da tıpkı sudan çıkmış balık gibi olur, Nefesi kesilmiş gibi.

Hayat bir rüya gibidir, kimine kabus, kimine ise hiç bitmesin dediği güzel bir rüya,
Kimi kışa Aşık olur. kimisi Yaza, sahi kış üşütür, insan üşüdüğü halde nasıl Kışa aşık olurki, yada Yazın bunaltıcı olur insan bunaldığı halde nasıl yaza aşık olur,

Bir dünya vardır, o dünyada herkes mülteci. Buna rağmen diye bilir misinki benim yerim, benim evim burası,
Diye bilir misinki ben mülteci değilim. ben, bu koca Dünya'da kendime ait bir köşe ayırtım.diyemesin, çünkü iyi biliyorsundur bu Dünya'da misafirsindir. Bu ister doğup büyüdüğün ev olsun, ister yuvanı kurdun ev, ne olursa olsun mültecisindir.

Pusulasız hayat olmaz, bu mültecisi oldumuz hayata ise pusulamız hep en sevdiklerimiz oluyordur en ufak toz tanesi bile olsan sevdiklerin söz konusu olunca o küçük toz tanesi kocaman bir dağa dönüşe biliyor.

okyanus ta kayıp olan bir inci misali sindir, kayıp oluyor sundur, kocaman olan bu dünyada belki bedenin yerli yerinde duruyordur, ama sen bir hiçken hiçliğe düşüyor sundur.