Mülteci Yüreğim Şiiri - Tunahan Ermihan

Diyarı muhabbetten kovuldu yüreğim
Gül kokan bahçelerden ayrı düştüm
Hasret dallarında bülbül oldum duyuramadım sesimi
Şimdi sensiz hangi nebatat da meyve olayım

Lal olmuş dillere mahkum ettin kalemimi
Gözlerindeki manadan sürüldü heveslerim
Dilek ağaçlarına bağladığım tüm umutlarım kırıldı
Şimdi sensiz hangi şiirde mısra olayım

Sürdüğün diyarlarda hep mülteci kalıyor yüreğim
Geceleri kanım çekiliyor gündüzleri kırbaç yiyor bedenim
Namımı sonbahar koymuştun bir vakit yarim
Şimdi sensiz hangi yılın mevsimi olayım