Mülteci duygular Şiiri - Dağlar Özügüç

Bu aralar cahilliğimden kararttığım
Kayıp gecelerimin yasını tutuyorum
Düşleri yıpranmış divane gibiyim sokaklarda
Hatırladıkça hüzünlendiğim solgun resimler
Ya o kaçırdığım emsalsiz fırsatlar
Yere düşen her yağmur damlasına
Senin için akan gözyaşlarımı karıştırdılar

Gönül aynası güzeli çirkinden ayıramaz oldu
Değerlerimiz belki hiç değişmedi
Ama bize gelenler nedense hep değişti
Her nasip zamanının esiri değilmidir?
Ne olursa olsun beraberiz demedik mi?
Beraber yürümek için kavilleşmedik mi?
Neden bir anda değiştin caydın sözünden


Varsın gemilerimiz taşsın bir anda
Gözyaşlarınla kirpiklerinden dökülsün
Uykuda kalsın yada biraz geç gelsin
Bize bahşedilen şu kudretli nevbahar
Sahilde beraber yürümeyi çok istiyordum
Sen buna bile yetişemedin çok üzgünüm

Güneşi bekleyen gölgelerimiz bile üzgün


Bırak vazgeçilmez dostumuz olsun
Şu gazete kağıdına sarılmış tütün

Hayat gürzünü daha derin vursun
Tepemize, yüreğimize bütün gün
Bir gün mutlaka yeşerecek bir bahçede
O mülteci duygular gizlice toprağa gömdüğün
Gidiyoruz artık herkesin gönlü hoş olsun