Mülteci Düşler Şiiri - Muharrem Gündoğdu

Tükenmiş bir ömrü tazeleyen
Hem denizden çocuk
Hem de dolunaydan uzak bakışlarını
Aşktan sayıyorum.
Dolunay kaç kez girip çıktı gözlerinden
Kaç kere dipsiz kuyulardan çıkardı bu çocuk çığlıklarını
Görmedin,duyamadın.
Mevzisinden yatağına sürülmüş
Bir kurşun kadar kör ve sessiz
Bir vedaydı bakışın.
Ve şimdi...
...Ağır ağır sessizliğin çöküyorsa sokaklara
Sesimiz asilik sayılmışsa gazete köşelerinde
Rüzgarın sırtına vurulmuşsa kirlenmiş bir kentin soluğu
Vakitlerden ayrılığa çınlarsa saat kuleleri
Emanet kabul etmişsen med-cezir zamanlarından kalma
Sığıntı ve maviden mülteci düşlerimi
İşte o vakit,
Kendimi terkederim
Şairliğe sığınırım.