MÜLTECi AKINI Şiiri - İnci Germenliler

Sessiz sessiz huzurla uyurken ana karalar
Serin okyanus sularının koynunda
Kızışıverdi petrol kavgası kıtalar arasında kıyasıya
Suçlu kimdi bu acımasız oyunda

Yerleştirirken dünyanın sahipleri haritalara
Canının istediği yere yeni ülkeler
Can doldu mataralar kevgire döndü miğferler
Söndü çocukların gözlerindeki fer
Emerken terörün lanetli memesinden
Acı ve zehirli siyah sütü
Nasırlaştırdı sıcacık minik yürekleri
Gerçeğin soğuk yüzü

Seyretti ibretle cümle alem rahat koltuklarından
Olmadı oynatan ne kalemini ne parmağını
Sus pus oldu evrendeki onca insan
Değişiverdi mayın döşeli sınırlar

Ateş çemberini yararken mülteciler
Tırmandılar uçurumların sarp ve kaygan yamaçlarına
Pembe umutlarla kucak açarken kimliksiz yarınlara
Sustu yanan yüreğindeki isyan
Toplayamadan tası tarağı terk ettiler evi barkı
Kırdılar dikenli tel ağı başladı mülteci akını
Tenlerinde değil savaş yaraları
Ruhlarında alevlendi ihanet yangınları
Unuttular işgal edilen yarınları

Hüzün yüklü bakışlarıyla
Uçmak isterken özgürlüğe
Kanat açtılar mutluluğa gebe geleceğe
Ters dönmüş ünlem işaretlerince
Ayaktalar her gece
Her gün başka bir geminin ambarında
Çoluk çocuk kadın kız
Simsiyah yıldızsız
Dalgalı denizlerde taşınırlarken çok uzak yerlere
Taşırlar savaş ayıplarını zamanın ötesine
Dili geçmişlerden yayarlarken
Gelecek zamanlara
İster istemez olurlar sınır dışı
Oradan tekrar deniz aşırı
Issız tuzlu yabancı bir denize

Sonrası haberlerde
Yürek burkan hazin hikaye
Ya cehennem ateşi
Ya denizin dibi
Onlar mülteci