Mülteci Şiiri - Vildan Poyraz Coşkun

Mülteci

bilmek ürkütse de beni
benliğimin rahatlığı; bilmek
yükselen sesimin çarpıntısı mı
bu sancı
beni teslim alan

gel-gelelim
hayatı inatla taşımak sevincimken
mülteci ruhların varlığı
ürkütüyor beni

tel örgüler takılıyor aklıma yine
iç sızlatan hesaplaşmalar
düşüp kalkmalar
hemen hemen hepsi
biziz
çeteleşmeyen yüreklerimizdi
bizi ağartacak olan

yeni açılımlar keşfettim
kenar mahalle sohbetlerinde
kaldırımların mahzunluğunu
daha yeni fark ettim
şaşılacak bir biçimde

demir kapılarda asılı karşılığım
sana benzer renkler taşıyorum
sokulan bir ılık rüzgardı koynuma
şubatın soğuğu sarmalar aşkımı
sıcacık sofalarda

bu sıralar
güz ağırlığında
kızgın bir umman
gündem dışı kalan bir de mavi

akşam geç de olsa hatırlatıyor kendini
halim dağınık

Vildan Poyraz Coşkun
Akalemler Dergisi
Sayı 26, Mart 2020