Mülteci Şiiri - Dilek Özdemir

Ülkemin sınırları dışına hapsolmuşum
mülteciyim
görüş günlerinden yoksun
on yıl geçti, görüşüme gel dostum

Çiçekleri getir bana ülkemden
körfezinin kokusunu avuçla kentimin
doldur ceplerine
bir de martı tut kanadı denizime değmiş olsun
daha da eskidi mi eski sokakların kırık taşları
al bir tane yanına

Bir kır kahvesi vardı salaş, bakımsız
o bulanık çayından bir bardak doldurt bana
dikkat et soğumasın yollarda
balıkçı barınaklarından bir tahta kopar
getir benim için
bir vak sesi koy çantana
köylerimin çamurlu yollarında gezinen
türkülerimi getir
sazımın üç tellik kavgasından
imzalar getir dostlarımdan
rakı sofrasını unutma, balıklı
bir de Bafra cıgarası olsun yanında mutlaka
ateşi tırnak yakana dek içtiğimiz yıllardan
yılları taşı bana
hala rötarla mı kalkıyor 8.20 treni
Pasaport kahvesi çalışıyor mu hala
ülkemi getir bana

Yürekler de olmalı valizinde
insan olma kavgasında daha yenilmemiş
bir arkadaşın kurşun yarasını al sol eline
işkenceden kalan bir direnişi koy yanına da
çığlıklar getir savruluşlardan
ihanetler de var değil mi, onlar kalsın
kara leke almamış alınları isterim

Anamdan bir ninni
bacımın saçından bir tel
babamdansa bir öğüt koy, boş kalmasın yerleri
bir de, bir de unutma, kendini
kucaklayayım ülkemi senle