Mülteci Şiiri - Kenan Mim Eryiğit

I-

sesini duyduğumda,
fırlıyor sanki yerinden
pır pır çarparak yüreğim

kanamada içten içe
incinmede her zerresiyle
bedenim

damdan düşen bilir beni
ben ki öksüzüm
ben ki yetim

bir çocuk gibi koşup sana
çarpıp aşılmaz duvarlarına
düşüyor hayallerim

II-

mevsim hüzün mevsimidir
sonbahar yaprakları gibi
işliyor örümcek ağı

aynalar düşman şimdi
çekilin önümden çekilin
kaldırın aradan dağı

dökülüyor gözlerimden
billurlaşmış kah sevinç
kah keder yumağı

III-

tanıdık bu efsun bu büyü
ıtır mı desem çiğdem mi
bilsen kokuna ne kadar açım
merhamete gelir de açarsan kapıyı
bilsen sana ne kadar
muhtacım..

beklerim sessizce
yalnızca sana sitemim
yalnız sanadır serenatım

IV-

azalarım sökülüyor sanki tek tek
kördüğüm olsa da
çözülmede yumak

başka alemler içinde yaşıyorsun
kardan bulutlar üzerinde
kurulmuş hamak

yabancı oluyor bedenim
unutmak için ne güzel
sonsuzluk boyu uyumak

V-

çözülüyorum ben yalnız sana
bu kervan geçmez yerde
boş yere üzülüyorum

çekip iflas bayrağını
yalnız sana iltica ettim
eteklerinde göçebe yaşıyorum

diz çöküp boyun eğmiş
bekliyor kabulünüzü
mülteci ruhum