Mülteci Şiiri - Abdurrahman Demir

Pasaportsuz geçtim ümidin dar boğazından
Malım mülküm neyim varsa yüreğimdeydi
Miadını doldurmuştu sevdalar yurtsuzdum
İmkanı yok geri dönemem geride kalanlara

Yalandan yolculuktu rüyadan uyandığımda
Arta kalanları topluyordu rüzgâr ömrümden
Nasıl olsa derin bir çukur vardı doldurulacak
Asiydim bana benziyordu boran
Rahat dur gözüm sevdalanma uzaklara

Sırtını dayamışsın bin yıllık maziye
Erimiş gitmişsin güneşten kemire kemire
Neresinden tutarsan tut gece olur gündüze
Başka insan olmak gerekir tükür düne

Sahi neydi bizi bu yollara iten
Bencilce miydi turnalara vurulmak
Varla yok arasında varlığa yakın bir yok
İnsan işte yaşam telaşıdır her an üstünde