Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
sevginin varmak için başlayan yolculuğunun en son durağıdır yürek.kimi zaman o yola düşen adı sevgili olan sevgilinin elini tutupta vardığımız, kimi zaman birleşen ellerin yüreklerde birleşememesiyle ayrılıkla, tek başımıza geri döndüş için yine yol aldığımız o yolun sonundaki kendi yüreğimizdir.
sevgi. bana göre acısıyla tatlısıyla yaşanılması en kutsal duygudur sevgi. saygıdeğer hanımefendiyi o yolculuğu ifade etmedeki ustalığından ötürü kutluyor.yüreklerindeki o kutsal sevgi ile kalemlerinin daim olmasını dilerim.
Yıllar geçti aradan…
Anlayamadık ki asıl mesele zaman!
Hayatın tükettiği günahsız bir kayıptık;
Kendi şehrimize mülteci kaldık
Adresi yüreğimizdi;
Bedeli can!
Bir celladı andıran... çok güzeldi bu kıta...taklitsiz tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta