Mülteci Şiiri - Cinan Emanet

Yaramı örtecek kelimeler arıyorum
Gecenin en müstehcen saatlerinde.
Usumun en haylaz köşesine
İslenmiş ismini kazıma çabasındayım
Uykusuz demlerde.
Manasız bir mart sarhoşluğu
İliklerimde,
Hiçbir dilde yok karşılığı.
Senden uzak her satır
Devrik bir katildi aslında.

Yalınayak koştuğum yollarda
Bıraktım çocukluğumu.
Kendi sessizliğinin gürültüsünden muzdarip
Hep en başa dönen bir yalnızlık belası.
Fikrime muhalif bir sevdada
Hasret sürgünü...
Oysa ki yüreğinde mülteci olmak vardı şimdi.
Gözlerindeki geceleri yorgan yapmak tenime...
Hiçbir gerçeğe tanık değildi sevdan.
Her hakikate düşman bir nisan mahmurluğu.
İltica ettiği her gönülden sınırdışı edilmiş
Bir haymatlos öfkesi cümlelerim belki.

Ne zaman seni anlatmaya çalışsam
Kederli bir kış akşamında,
Yadırgıyor her kelimem
Üstüne düşen anlamları.
Kalemim ihanet ediyor yüreğime
Sonu sana varan her cümlede.
Ve ben hep aynı suçtan hükümlü
Kılıf arıyorum cinayetime
Kabil misali.
Oysa ne fırtınalar, ne depremler göze almıştım.
Ne okyanuslar geçmiştim senin için.
Şimdi her masalda yalanlar söylüyorum kendime
Cinayetime kılıf, ayrılığa kefen niyetine.
Hayalin sinsi bir düşman
Her köşebaşında,
Her demli çay buğusunda,
Gecenin en uyunası karanlığında
Nöbet başında sanki.
İki nokta arasında
Birbirimize söylediğimiz
Kafiyeli yalanlardı sevda.
Sonuca bağlanmamış hüzünler
Senden artakalan bu sevdada.
Bir nefeslik alev gömdüğüm uykuya...