Mülteci Şiiri - Ercan Keskin

Tut elimi bırakma , mutluluk yorgunuyum,
Önceden tahmin bile edemediğim aşk var,
Beni sana bağlayan içimde son umudum.

Sil baştan yazılacak, ölümsüz aşk şiiri,
Yeni bir söylem olur, değişir alfabesi,
En ücra köşesinde gizli kalan ruhumun.

Hece hece biriken tortulanmış imgeler,
Hiç açılmamış saklı duran metaforlarım,
Anlamını bulamadan unutulmuş simgeler

Kalpten kalbe giden yol darmaduman patika,
Engellerle döşeli ayrık otu her yanı,
Issız bir yalnızlığın tırmandığı şahika,
Bazen yanılsama ile çevrili düş sarmalı.

Can yeleğmi giydim de çıktım ben bu yola,
Bir çizgi çektim senden önceki hayatıma,
Mülteci oldum sığındım aşkın girdabına.

Titreşiminden medet umdum belki aldandım,
Hayır! Bu bu bir vesvese, gerçekleri düş sandım,
Önce sevmek vardı ,sonra vuslata ermek,
Yolu cennet taşı döşeli ergeç anladım.