Mülteci Şiiri - Kenan Kara

Giderken
Çelik göğsünde çiçekler açmıştı
Paslı havayı solumak zordu
Kaç zamandır yas tutulmuyor ölülerin ardından
İnsanların sebepsizce terk ettiği beldelerde
Seni bulmak zordu
Derdini ancak gözyaşlarıyla anlatabilen
Çocuklardan haberler getirdim
Özlemle yad edilen
Nesli tükenmiş çiçeklerden de biraz koku
Biraz umut
Biraz sağaltılmış elemler taşıdım

Susuz bir yaz geliyor çünkü sevgilim
En yüksek platoları bile hazırlıksız yurdumun
Ben neylerim
Heybemde
Yalnız çocukluğum
Ve mülteci sesimle

09.02.20