Mülteci Şiiri - Aşkın Bendesi

Gözlerinde korku ve kin
Susuyor safça, suçluca
Suçu saymakla
Saflığı zamanla geçmez

Milletler birleşmiş koymuş adını
Kadını, erkeği, bebesi
Sığınmacı, sığıntı, bela…
Sorun, ölse, def olsa…
Bize ne, bana ne, sana ne…
İnsanca, bencilce, hayvanca
Tanımı çok uzamada
Üç noktalı ifadeler koşuyor yardıma

Diş, dil arası laf çok
Oysa susuyor
Tüm suç o gözlerde
Açılmasa Dünya’ya
Sorun olmazdı asla
Doğmaktı suçu yalnızca
Bir zevk, ay, rüzgâr ve bebek
Anası ve babası pişman demek
Ne kadar gerçek
O kadar acı çekecek

Açıldı dünyaya gözleri
Kimlik verildi
Dini, dili, ırkı oldu
Bir gün bir savaşta hepsi savruldu
Kimliği alındı, satıldı
Adı mülteci kondu
Irk’ı bir lokma
Irzı emanet kurda

Geçti insanlar
Üstünden, içinden, yanından
Duran olmadı
Önünde, yönünde, arkasında

Kedi, köpek ile aynı sofrada
Çoğunun gözünde daha aşağı
Zemin delindi yer kaçtı
Kast sisteminde basamak şaştı

Koca koca adamlar kardeş dedi
Kelle başı ederi gideri hesaplandı
Artistler geldi gitti
İki baş okşadı , Ellerini kırkladı

Gözleri bir kareye hapis
Gözlerindeki yaş bile pis
His,şuur,mantık kis
İnsanlık sınırlarını kapattı
İnsanlık evrimi ters yattı

Gözlerine bakan çok nadirdi
Üç yaşında yalın ayak , kış
Dükkanın önüne geldi
Onlarca ayakkabı sızladı
Dükkan sahibi aldırmadı

Ay da yılda bir muhabbeti
Vicdan sızlattı
Bize ağır bir yük bıraktı
Mülteci insanlılığımızı sınadı
Ve çoğumuz sınıfta kaldı

Sevmiyorum mülteciyi olmasın kimse.