MüLK Şiiri - Mustafa Yaralı

Sevgi manadan gelir, bunalımlar maddeden,
Seven canından geçer, bunalanlar haddeden,
Dönüşü olmaz artık, gelinen son raddeden,
--İyi bir gözlemci ol, olanlara dikkat et,
--Yaratana tazimle, mahlûkuna şefkat et.

Para her şey diyenler, uğruna neler vermez,
Sosyal dengeyi bozar, ite atsan it yemez,
Ne kadar zengin olsa, eşekliği gidermez,
--Mala mülke tapanın, aklı boyundan küçük,
--Adamın gözü doymaz, gözü mideden büyük,

“Yerde gökte ne varsa, hepside Allah’ındır”
Varlığa hükümranlık, elbette o Şah’ındır,
Bunları anlamayan sıfatındır zatındır,
--Madde iyi bir köle, çok kötü efendidir.
--Mananın özü ise, insanın ta kendidir.

Yaratanın işine hiç kimse karışmasın,
Kendini tanrı sanıp, Rabbiyle yarışmasın,
Firavuna özenip, Nemrut’ça çalışmasın,
--Aklı yerinde olan, kendini öne sürmez,
--Allah Allahlığını, hiçbir kimseye vermez,

Bu mülk zaten onundur, can da bize emanet,
O halde nedendir ki? Bunca kavga şikâyet,
Bizler onun kuluyuz, O Sultandır nihayet,
--“Rabbin makamından kork” göz dikmeden tahtına,
--Razı ol, rıza göster, ne çıkarsa bahtına.

Ey gönüller tabibi kulluktan etme ihraç,
Derdimiz çok derinde, yalnız sendendir ilaç,
Şükretmeyi bilmedim, şükrüm şükür-e muhtaç,
--Bulunca yiyip içtim, bulamazsam sabrettim,
--Bu köpeklik huyuymuş, geç olsa da fark ettim,

Hiç kimseler sormasın, kimsin kardeş, necisin?
Nerelerden geldin sen, hangi yola gidişin?
Kime ne faydası var, yaralıyı bilişin?
--Canımla cananımın, arasında perdeyim,
--Tesadüfe tesadüf edilmeyen yerdeyim.

24.04.2010……..Mustafa YARALI