Mülayim Dağlar Şiiri - Kamber Bal

Gel gidelim canı yoldaşım
bu dağlar ihanet dağlarıdır
kayalarında keklikler ötmez
öten baykuşlar figan kuşudur

Rüzgarı asi, geçitler sarp
aslanları tavşan yürekli
yiğitleri serçe telaşında
kara bulut ölüm ağırlığında

Haram acılığında akar su
zehir saçar kekik kokusu
yol alalım ey dağın yolcusu
ölü ceylandan öğüt almadan

Cılgaları yılan gibi dolanır
gün gelir un olur elenir
bu dağ bize neden söylenir
sözüne söz demeden gidelim

Bu dağın ardı mülayimdir
koç yiğitleri saran evidir
burdan al da beni sevindir
ana koynu dağlara varalım

Bu dağlar dedemi yuttu savaşta
akıl bırakmadı otuz yaşlarında
uyur iken Bal'ı gördü düşlerinde
O da sefer eyledi mülayim dağlara