Mükreminin Eşeği 7 Şiiri - Yorumlar

📖 Bölüm 3: Anırmanın Felsefesi


Eşek, çınarın gövdesine sırtını yasladığında, köy susuyordu. Ne horoz ötüyor, ne rüzgâr uğulduyordu. Ama o eşek birden anırdı. Ve o anırma, sıradan bir çağrı değil—bir kıvımsal bildirimdi.

Mükremin kulak kesildi. Bu ses… Bu ses daha önceki sabahlardan farklıydı. Daha içten, daha uzun, daha titrekti. Sanki biri “Ben buradayım, ama başka bir boyuttayım” diyordu.