Mükemmelliyet Şiiri - Kerem Can Onuş

durup nefes almalıydım,
farkında olmalıydım,
mükemmel olmak için uğraşırken,
nefesimi tükettiğimi.
olmaya çalıştığım kişinin,
ben hariç herkesi,
mutlu edeceği düşüncesiyle,
boğuşurken,
işte bunun farkında olduğum an,
kaçtım o fikirden hızlıca.
kovalamaya devam etti beni,
yakamdan tuttuğu gibi,
bırakmadı peşimi.
korkuyorum şimdi,
mükemmel olmak uğruna,
başka bir insana dönüşmekten.
aynaya bakıyorum,
korkuyorum gördüğümden,
kimsin sen?