Mükedderim Şiiri - Yılmaz Kamil Tavukçuoğlu

Ve sonra erişmek sana
ve o an ölmek...

Bulutlar resmini çizer göklerde
yüksek kayalıklara konar kartallar
Gökkuşağına yıldırımlar
Kehkeşana mezar taşları

Aşkın ağzından öptüm el aman
Ak saçlarıma astım kendimi
Diz boyu yaprak döktüm kanrevan
Yaşamak korkusu,ölüm neşesi
Gözlerimin önünde hep aynı çiçek
Usulca tutuşur soluksuz orman
Her gece,
her gece derin ıssızlık
ölüler sesler beni buzdan mezarlar

ateşle yıkandığım soğuk gecede
yarım senin yanında yarım kabirde

Yaz sularında yakamoz yüzün
yosun tuttu sabır taşları
bol ışıkta kamaşır ama gözlerim
dilek taşı kabirdir ey al GELİNCİK

İçimden biri koşar o al bahçene
güneşin üstünde ayak izlerim
ayağının suya değdiği yerde
katre katre olup sana yüzerim

lades tutuşuyor gönlüm kendimle
duygulara cemre olur bütün şiirler
kapıldım sulara esen yellere

MÜKEDDERİM!

yağmalandı hayatımın gülşeni
yüreğimin intiharında
sözlüklerin,
kelimeleri her yutuşunda
dökülür göz ucumdan bakışlarım
rüzgarlar semender yüreğimi savurur durur.
bir med-cezir zamansız sularımı tozutur.

Bir süvari anlatamaz bu savaşın hıncını
kim yoğurdu bu elemin harcını?
kim öptü resmimi?
gecenin avuçlarında
kim öptü?
gözlerim kaşınıyor.
mahşerin atlıları toprağı eşeliyor...